*Çook uzun zaman sonra gelen yeni bölüm. Lütfen konu hortlatma şeklinde görmeyiniz.
SERİ 2/BÖLÜM 4:
Steve bir sokakta, beş çocuğun meraklı bakışları altında uyandı. Çocuklardan biri konuştu: "İyi misin?" Bir diğeri de ekledi: "Bir baktık orada yatıyorsun, ne zaman geldin?" Sonra Steve'in yaşıtı olan birisi yaklaştı, elini uzattı. Steve yabancının elini tutarak zar zor ayağa kalktı. Yabancı konuştu: "Ne oldu? İyi misin?" Steve elini alnına götürerek konuştu: "Başım, çok kötü ağrıyor." Sonra tam yine yere yığılacakken yabancı onu tuttu ve konuştu: "Gel benimle."
Yabancı onu kendi evine götürürken çocuklar hiçbir şey olmamış gibi top oynamaya devam ediyorlardı. Yabancı Steve'i eve çıkarıp bir koltuğa oturttu, ona buzdolabında duran bir sandviç verdi. Steve ekmekten birkaç ısırık alınca kendine gelmeye başladı ve bu yabancının sıradaki katil olabileceğini düşündü. Masanın üzerinde duran bıçağı alıp ona hızlıca saplamayı düşündü, ama önce bu dünyanın sahte olduğundan emin olmalıydı. Steve düşünürken yabancı konuştu: "Daha iyi misin?" Steve yavaşça "Evet." dedi. Yabancı yine konuştu: "Ben Elias. Senin adın ne?" Steve tam yanıtlayacakken sahte bir isim düşünmeye karar verdi. İsveççe bir isim düşünmeliydi ve Steve hiç de İsveççe değildi. "Lucas" dedi. Yabancı "Tanıştığımıza memnun oldum. Buraya nasıl geldin?" dedi. Steve, "Bilmiyorum." diye yanıtladı. "Brine diye bir arkadaşım vardı..." diye devam ettirirken Brine'ın İsveççe bir isim olmasını umdu. "... o beni fena dövmüştü ama başka bir yerde. Şimdi ise buradayım." Elias "Nerede yaşıyorsun?" diye sorunca Steve yine başka bir yer düşündü ve aklına gelen ilk İsveç şehrini söyledi: "Stockholm." Elias konuştu: "Şu anda Helsingborg'dasın. Ama seni nasıl buraya kadar getirebildi?" Steve tam konuşacakken Elias tekrar konuştu: "Birilerinin yada doğaüstü şeylerin seni öldürdüğü rüyalar gördün mü? Örneğin, vücudunun kendi kendine ikiye ayrılması gibi?" Steve donakalmıştı. "Evet." diye yanıtladı. "Evet, hem de peş peşe!" Elias konuştu: "Dinle, burası da gerçek değil. Şu anda vücüdun aslında öldüğün yerde." Steve konuştu: "Sana da mı oldu?!" Elias "Evet, son durak da burası oldu." diye yanıtladı. Steve "Buradan nasıl çıkacağım?" diye sordu. Elias "Buradan çıkmanın yolu sanırım ölmek. Ama öldüğünde yine başka bir yere gideceksin. O yüzden ben ******* etmek yerine buraya alışmayı tercih ettim." Steve "Donuyorum, ayrıca başım çok ağrıyor." dedi. Elias "Belki de seni hastaneye götürsek iyi olur." dedi.
Hastanede Elias'tan destek alarak yürüyebiliyordu. Ayrıca orada bir an Brine'ı gördüğünü sandı. Tuhaftı, çünkü bu gerçek olmayan dünyalarda hiç Brine'ın ta kendisini görmemişti. Elias ile merdivenlerden çıkarken arkasına baktı ve Brine'ı tekrar görünce yüreği ağzına geldi, olduğu yerde durdu ve Brine gözlerinin önünde tekrar kayboldu. Elias konuştu: "Hadi ama Lucas!" Steve sonunda ona bakacak olan doktorun odasının önündeydi ve hiç sıra yoktu. Tabii ki hemen girdiler ama orada Steve'i kötü bir sürpriz bekliyordu. Kapıyı açtıklarında Brine aslında doktorun olması gereken koltukta oturuyor ve Steve ile Elias'a bakarak hunharca gülümsüyordu. Yerde kanlar içinde gerçek doktorun cesedi vardı. Elias "Bu da ne böyle?!" diye bağırınca Brine yavaşça ayağa kalktı. Steve, "GERİ ÇEKİL!" diye bağırdı ve Elias'ı kolundan tuttuğu gibi odanın dışına attı. Elias çıldırmıştı: “N’oluyor? O kim? Neden gözleri öyle?” diye yüksek sesle konuştuğu anda odanın kapısı yerinden çıktığı gibi hastanenin duvarına fırladı. Brine konuştu: “Steve, neden içeride bu işi konuşarak halletmiyoruz?” Elias yine bağırdı: “STEVE KİM?!” Steve Elias’ı itti ve yüksek sesle konuştu: “Burada kal ve ne olursa olsun içeri gelme.” Sonra Steve yavaşça odaya girdi. Brine “Ha şöyle, kız gibi olma!” deyince Steve “Neden bunu yapıyorsun ha?” dedi. Brine bir şey söylemeden Steve’in yanına yaklaştı. Steve’in elinin hemen altında pakedi açılmış bir şırınga vardı. Steve şırıngayı yavaşça aldı. Brine, elini Steve’in omzuna attı ve konuştu: “Hiçbir şey bilmiyorsun.” Steve şırıngayı elinde döndürdü ve tam konuşacakken Brine’ın koluna batırıp kanını çekti. Brine bağırdı: “Ne yaptığını sanıyorsun sen?!” Steve şırıngayı çıkarıp Brine’ın karnına tekmeyi bastı ve merdivenleri üçer beşer inip kapıdan son sürat çıktı. Brine da yanına geliyordu. Steve şırıngaya baktı ve Brine’ın kanının siyah olduğunu gördü. O an aklına gelen ilk şeyi yaparak damarının nerede olduğuna bile bakmadan şırıngayı kendi koluna batırdı ve kanı verdi. Brine “OLAMAZ!” diye bağırdı ama Steve’in işi çoktan bitmişti ve bir kez daha bayıldı.
SERİ 2/BÖLÜM 4:
Steve bir sokakta, beş çocuğun meraklı bakışları altında uyandı. Çocuklardan biri konuştu: "İyi misin?" Bir diğeri de ekledi: "Bir baktık orada yatıyorsun, ne zaman geldin?" Sonra Steve'in yaşıtı olan birisi yaklaştı, elini uzattı. Steve yabancının elini tutarak zar zor ayağa kalktı. Yabancı konuştu: "Ne oldu? İyi misin?" Steve elini alnına götürerek konuştu: "Başım, çok kötü ağrıyor." Sonra tam yine yere yığılacakken yabancı onu tuttu ve konuştu: "Gel benimle."
Yabancı onu kendi evine götürürken çocuklar hiçbir şey olmamış gibi top oynamaya devam ediyorlardı. Yabancı Steve'i eve çıkarıp bir koltuğa oturttu, ona buzdolabında duran bir sandviç verdi. Steve ekmekten birkaç ısırık alınca kendine gelmeye başladı ve bu yabancının sıradaki katil olabileceğini düşündü. Masanın üzerinde duran bıçağı alıp ona hızlıca saplamayı düşündü, ama önce bu dünyanın sahte olduğundan emin olmalıydı. Steve düşünürken yabancı konuştu: "Daha iyi misin?" Steve yavaşça "Evet." dedi. Yabancı yine konuştu: "Ben Elias. Senin adın ne?" Steve tam yanıtlayacakken sahte bir isim düşünmeye karar verdi. İsveççe bir isim düşünmeliydi ve Steve hiç de İsveççe değildi. "Lucas" dedi. Yabancı "Tanıştığımıza memnun oldum. Buraya nasıl geldin?" dedi. Steve, "Bilmiyorum." diye yanıtladı. "Brine diye bir arkadaşım vardı..." diye devam ettirirken Brine'ın İsveççe bir isim olmasını umdu. "... o beni fena dövmüştü ama başka bir yerde. Şimdi ise buradayım." Elias "Nerede yaşıyorsun?" diye sorunca Steve yine başka bir yer düşündü ve aklına gelen ilk İsveç şehrini söyledi: "Stockholm." Elias konuştu: "Şu anda Helsingborg'dasın. Ama seni nasıl buraya kadar getirebildi?" Steve tam konuşacakken Elias tekrar konuştu: "Birilerinin yada doğaüstü şeylerin seni öldürdüğü rüyalar gördün mü? Örneğin, vücudunun kendi kendine ikiye ayrılması gibi?" Steve donakalmıştı. "Evet." diye yanıtladı. "Evet, hem de peş peşe!" Elias konuştu: "Dinle, burası da gerçek değil. Şu anda vücüdun aslında öldüğün yerde." Steve konuştu: "Sana da mı oldu?!" Elias "Evet, son durak da burası oldu." diye yanıtladı. Steve "Buradan nasıl çıkacağım?" diye sordu. Elias "Buradan çıkmanın yolu sanırım ölmek. Ama öldüğünde yine başka bir yere gideceksin. O yüzden ben ******* etmek yerine buraya alışmayı tercih ettim." Steve "Donuyorum, ayrıca başım çok ağrıyor." dedi. Elias "Belki de seni hastaneye götürsek iyi olur." dedi.
Hastanede Elias'tan destek alarak yürüyebiliyordu. Ayrıca orada bir an Brine'ı gördüğünü sandı. Tuhaftı, çünkü bu gerçek olmayan dünyalarda hiç Brine'ın ta kendisini görmemişti. Elias ile merdivenlerden çıkarken arkasına baktı ve Brine'ı tekrar görünce yüreği ağzına geldi, olduğu yerde durdu ve Brine gözlerinin önünde tekrar kayboldu. Elias konuştu: "Hadi ama Lucas!" Steve sonunda ona bakacak olan doktorun odasının önündeydi ve hiç sıra yoktu. Tabii ki hemen girdiler ama orada Steve'i kötü bir sürpriz bekliyordu. Kapıyı açtıklarında Brine aslında doktorun olması gereken koltukta oturuyor ve Steve ile Elias'a bakarak hunharca gülümsüyordu. Yerde kanlar içinde gerçek doktorun cesedi vardı. Elias "Bu da ne böyle?!" diye bağırınca Brine yavaşça ayağa kalktı. Steve, "GERİ ÇEKİL!" diye bağırdı ve Elias'ı kolundan tuttuğu gibi odanın dışına attı. Elias çıldırmıştı: “N’oluyor? O kim? Neden gözleri öyle?” diye yüksek sesle konuştuğu anda odanın kapısı yerinden çıktığı gibi hastanenin duvarına fırladı. Brine konuştu: “Steve, neden içeride bu işi konuşarak halletmiyoruz?” Elias yine bağırdı: “STEVE KİM?!” Steve Elias’ı itti ve yüksek sesle konuştu: “Burada kal ve ne olursa olsun içeri gelme.” Sonra Steve yavaşça odaya girdi. Brine “Ha şöyle, kız gibi olma!” deyince Steve “Neden bunu yapıyorsun ha?” dedi. Brine bir şey söylemeden Steve’in yanına yaklaştı. Steve’in elinin hemen altında pakedi açılmış bir şırınga vardı. Steve şırıngayı yavaşça aldı. Brine, elini Steve’in omzuna attı ve konuştu: “Hiçbir şey bilmiyorsun.” Steve şırıngayı elinde döndürdü ve tam konuşacakken Brine’ın koluna batırıp kanını çekti. Brine bağırdı: “Ne yaptığını sanıyorsun sen?!” Steve şırıngayı çıkarıp Brine’ın karnına tekmeyi bastı ve merdivenleri üçer beşer inip kapıdan son sürat çıktı. Brine da yanına geliyordu. Steve şırıngaya baktı ve Brine’ın kanının siyah olduğunu gördü. O an aklına gelen ilk şeyi yaparak damarının nerede olduğuna bile bakmadan şırıngayı kendi koluna batırdı ve kanı verdi. Brine “OLAMAZ!” diye bağırdı ama Steve’in işi çoktan bitmişti ve bir kez daha bayıldı.
