neredeyse her gece oluyor ve çok sinir bozucu bir durum. zifiri karanlıkta düşünmeden edemiyorum kendimi o yüzden yarın şunu yapacağım şu gün şunu yapacağım diye kendime söz veriyorum. sabah olup uyandığımda yatakta oturur pozisyona geçerek halı desenini iyice incelerken "ya bırak bu işleri z0rinizm, bunlar sana göre değil. canın ne istiyorsa onu yap" diye içimden sayıklıyorum kendime. canım da kendime söz verdiğim hiçbir şeyi yapmak istemiyor o yüzden de her şey saçma ve amaçsız geliyor. bu illetten kurtaramadım kendimi bir türlü. yaşama sevincimi sömürüyor resmen. ya hiç düşünmemem lazım ya da düşündüklerimi gerçekleştirmem lazım.
bunun daha da beteri var. battaniyenin altına geçip tam 4 saat 29 dakika(evet kronometre) boyunca bir insan nasıl hayal dünyasında kalabilir ya? ulan naruto evreninde herkese rasengan attıktan sonra
League of Legends evrenine geçip tüm kadın karakterleri(annie hariç. pls. no pedo) haremime alıyorum. gerisi kendi oluşturduğum fantezi dünyasında geçiyor. sabah kalktığımda keşke kalkmasaydım diyorum kendime.