Steve hala topallıyordu. Fakat azimle ilerlemesi gerektiğini biliyordu. Bu yüzden yoluna devam etti. Orada yine beyaz bir şey daha gördü. Artık onun bir iskelet olduğunu biliyordu. Yanına yavaş yavaş kendini fark ettirmeden yaklaştı. Tam baltası ile vuracaktı ki onun iskelet olmadığını anladı. Hemen uzaklaştı. Bu üstüne yosunlar olan bir devdi.
Steve: Hey! Sen ne tür bir şeysin?
Devden ses gelmiyordu. Üzgün görünüyordu. Steve vurmak öldürmek istedi ama vuramadı. Sanki bir şey vurmasını engelliyordu. Sanırım vicdanıydı. Vuramadı. Bıraktı baltasını yere. Ona yardım edecekti.
Steve: Hey! Dostum adın nedir senin?
Sanırım bu dev konuşamıyordu. Ama birbirlerini sevmişlerdi. Dev ona baktı. Ve adını söyledi.
Dev: Benim adım ''Iron Golem''!
Steve: Iron Golem mi? O da ne?
İlk kez duymuştu bu adı. Çok merak etmişti. Biraz onu tanımak istiyordu. Sanırım bu iğrenç ve karanlık madende ona yardım edebilecek tek kişi oydu.
Steve: Anlat. Ben dinlerim. Neden bu kadar üzgün görünüyorsun?
Iron Golem: Aslında ben köy halkını korurum. Fakat bir gün köyümüz saldırıya uğradı. Zombiler ve iskeletler. Çok güçlülerdi. Onları püskürtemedim. Ve kaçmak zorunda kaldım. Yaratıklar köyü yerle bir etti. Bende yorgun düşmüştüm. Dinlenmek istedim fakat buna fırsat kalmadan beni köyden kovdular. Bende yolda arkamı dönmüş yürürken buraya düştüm.
Steve ile Golem'in durumları aynıydı. Fakat Golem'in ki daha acı bir durumdu. O kovulmuştu.
Steve: Benimle birlikte gelebilirsin. Buradan birlikte çıkabiliriz. Ne dersin?
Golem sevinmişti. Cevabı derhal ''Evet!'' oldu. Ve Steve ile yola koyuldular. Golem neşelenmişti. Güle oynaya gidiyordu. Ve kahramanlık şarkısını sayıklıyordu!
Golem: Köyümdeydim güneş gibi! Endermanler sayıklar! Iron Golem gibi canavarların düşmanı var!
Steve bilmiyordu ki Iron Golem çok iyi bir dövüştü. Yolda gidiyorlardı. Ve bir Spawner'la karşılaştılar. Golem hemen saldırdı ve canavarların hepsini yok etti. İçlerinden inanılmaz eşyalar düşmüştü. Steve Golem'i çok sevmişti.
Steve: Hey! Sen ne tür bir şeysin?
Devden ses gelmiyordu. Üzgün görünüyordu. Steve vurmak öldürmek istedi ama vuramadı. Sanki bir şey vurmasını engelliyordu. Sanırım vicdanıydı. Vuramadı. Bıraktı baltasını yere. Ona yardım edecekti.
Steve: Hey! Dostum adın nedir senin?
Sanırım bu dev konuşamıyordu. Ama birbirlerini sevmişlerdi. Dev ona baktı. Ve adını söyledi.
Dev: Benim adım ''Iron Golem''!
Steve: Iron Golem mi? O da ne?
İlk kez duymuştu bu adı. Çok merak etmişti. Biraz onu tanımak istiyordu. Sanırım bu iğrenç ve karanlık madende ona yardım edebilecek tek kişi oydu.
Steve: Anlat. Ben dinlerim. Neden bu kadar üzgün görünüyorsun?
Iron Golem: Aslında ben köy halkını korurum. Fakat bir gün köyümüz saldırıya uğradı. Zombiler ve iskeletler. Çok güçlülerdi. Onları püskürtemedim. Ve kaçmak zorunda kaldım. Yaratıklar köyü yerle bir etti. Bende yorgun düşmüştüm. Dinlenmek istedim fakat buna fırsat kalmadan beni köyden kovdular. Bende yolda arkamı dönmüş yürürken buraya düştüm.
Steve ile Golem'in durumları aynıydı. Fakat Golem'in ki daha acı bir durumdu. O kovulmuştu.
Steve: Benimle birlikte gelebilirsin. Buradan birlikte çıkabiliriz. Ne dersin?
Golem sevinmişti. Cevabı derhal ''Evet!'' oldu. Ve Steve ile yola koyuldular. Golem neşelenmişti. Güle oynaya gidiyordu. Ve kahramanlık şarkısını sayıklıyordu!
Golem: Köyümdeydim güneş gibi! Endermanler sayıklar! Iron Golem gibi canavarların düşmanı var!
Steve bilmiyordu ki Iron Golem çok iyi bir dövüştü. Yolda gidiyorlardı. Ve bir Spawner'la karşılaştılar. Golem hemen saldırdı ve canavarların hepsini yok etti. İçlerinden inanılmaz eşyalar düşmüştü. Steve Golem'i çok sevmişti.
Steve'in diğer maceraları kısa zaman sonra sizlerle!
Lütfen anketimize katılmayı unutmayın!
