eqopa
Zombi Katili
- Mesajlar
- 183
- En iyi cevaplar
- 0
- Beğeniler
- 37
- Puanları
- 140
"Steve! Koş ve çabuk ata bin! Zombiler köye saldırıyor, arkalarında iskeletler var! Lav kazanlarını getirmen lazım!"
"Tamam Dede, hemen gidiyorum..."
O gün, hayatımda ilk defa gerçekten iblis yaratıklarıyla savaşma şansım oldu. 6 yıl sonra, neredeyse bütün Minecraft yaratıkları hakkında bilgi sahibi olmuştum. Kritik vuruşlar nasıl yapılır, iskeletlerin yaylarını nasıl yok edebilirim gibi şeyler işte...
"3 tane getirdim dede, askerlere kazanları kalenin duvarlarına tutturmalarını söyleyeyim mi?"
"Hayır evlat, bu Elmas kılıcı al. Senin zamanın geldi, ben çok yaşlandım. Bu yaratıkların her şeyini benim gibi biliyorsun, yani öldürmesi kolay olacak. Atına bin, 4 güvenilir asker al ve bütün yaratıkları kaleden uzaklaştır. Ben birkaç iksir yapacağım."
"Ama Dede, ben nasıl yapabilirim bunu? Hayatımda sadece seninle dövüştüm, bu yaratıkları nasıl yenerim?!"
"Bana güven Steve, bunu yapabilirsin. Eee, hala burada ne duruyorsun?"
O gün, ilk defa inanılmaz bir şekilde heyecanlıydım. Atıma binip, 4 asker aldım. Askerlere hemen at bulup benle gelmelerini istedim, kalenin önünde zombiler ve örümcekler beni bekliyordu. Kaleden çıktım, saldırdım fakat saldırır saldırmaz beni indirdiler. Saldırdım, düştüm, saldırdım, düştüm. Daha sonra, öyle bir sinirlendim ki, gözlerim karardı. Aniden içimden bağırmak geldi, korkumdan altıma ediyordum. Fakat birden her şey durdu. Her şey yavaşladı, sonra hızlandı. Bu böyle devam ederken, içimden her şeyi durdurabileceğimi düşündüm, ve durdurdum. Fakat sonrası muamma...
Yeşil Forumdaşınız "Eqopa" Sundu!
"Tamam Dede, hemen gidiyorum..."
O gün, hayatımda ilk defa gerçekten iblis yaratıklarıyla savaşma şansım oldu. 6 yıl sonra, neredeyse bütün Minecraft yaratıkları hakkında bilgi sahibi olmuştum. Kritik vuruşlar nasıl yapılır, iskeletlerin yaylarını nasıl yok edebilirim gibi şeyler işte...
"3 tane getirdim dede, askerlere kazanları kalenin duvarlarına tutturmalarını söyleyeyim mi?"
"Hayır evlat, bu Elmas kılıcı al. Senin zamanın geldi, ben çok yaşlandım. Bu yaratıkların her şeyini benim gibi biliyorsun, yani öldürmesi kolay olacak. Atına bin, 4 güvenilir asker al ve bütün yaratıkları kaleden uzaklaştır. Ben birkaç iksir yapacağım."
"Ama Dede, ben nasıl yapabilirim bunu? Hayatımda sadece seninle dövüştüm, bu yaratıkları nasıl yenerim?!"
"Bana güven Steve, bunu yapabilirsin. Eee, hala burada ne duruyorsun?"
O gün, ilk defa inanılmaz bir şekilde heyecanlıydım. Atıma binip, 4 asker aldım. Askerlere hemen at bulup benle gelmelerini istedim, kalenin önünde zombiler ve örümcekler beni bekliyordu. Kaleden çıktım, saldırdım fakat saldırır saldırmaz beni indirdiler. Saldırdım, düştüm, saldırdım, düştüm. Daha sonra, öyle bir sinirlendim ki, gözlerim karardı. Aniden içimden bağırmak geldi, korkumdan altıma ediyordum. Fakat birden her şey durdu. Her şey yavaşladı, sonra hızlandı. Bu böyle devam ederken, içimden her şeyi durdurabileceğimi düşündüm, ve durdurdum. Fakat sonrası muamma...
Yeşil Forumdaşınız "Eqopa" Sundu!
