De4D_L4nDeR
Zombi Katili
- Mesajlar
- 153
- En iyi cevaplar
- 0
- Beğeniler
- 19
- Puanları
- 0
Daha önceki konuya daha fazla bölüm yazamayacağım için buradan devam ettim.
eski bölümlere Buradan ulaşabilirsiniz
Bölüm-6
Yemeklerimizi yiyip dışarı çıktık. Dışarıda bekleyen hizmetkarlar bize zincir zırh (peh!) ve elmas kılıç (bu iyi işte) ve birkaç okla birlikte yay verdiler. Sonra Notch bizi uzak bir yere ışınladı. Burası dev ağaçlardan oluşan bir yerdi. Hopidiku ya: 2. keşfimizi buldum dedim.
oda kitap çıkardı. Keşif ne? diye sordu. Yaz, Koskocaman ağaçların olduğu bir yerdeyiz.
Ağaçların üstünde kahverengi şeyler var. Ayrıca ağaçlar normal 1 blok halinde değil 4 blok halindeler. Bu kadar mı? diye sordu. Bende ''evet'' dedim. ağaçları kestik. Çalışma masası yaptık. Daha sonra kendimize kazma balta ve garip toprağın yüzünü değiştiren bir alet daha.
Hopidiku'ya seslendim. ''Hey! 3. keşfi yaz Garip bir alet. toprağı ekim yapılacak hale getiriyor'' Oda: Tamam yazarım, dedi. Geceyi alttaki canavarlardan korunmak için bir ağacın tepesine yaptık. Ancak Bir örümcek ağaca tırmanıp az daha bizi katlediyordu. Örümceği öldürünce garip virgül şeklinde kırmızı bir şey düştü. Hopidikuya : 4. ve 5. keşifleri yaz Örümcekler tırmanabiliyor, ve örümceklerden kırmızı virgül düşüyor. eve 3 kat yaptık ilk katta ben 2. katta hopidiku 3. katta Zuzia. Ancak sabah siyah uzun bir yaratıkla karşılaşacaktık.
Bölüm-7
Uyandığımda yatağımın etrafındaki 4x4 lük alandaki bloklar yoktu. Yere yapışacakken
yukarı ışınlandığımda anladım. Ve üst katlara baktığımda da durum aynıydı. Hopidikuyu yere düşmeden yakaladım. Zuzia yı yakalayamadan aşağı düştü. Aşağı ışınlanıp onu tutmasaydım şimdi yerden Zuzia nın eşyalarını topluyor olurduk.
Onunla birlikte yukarı ışınlandım. Hopidiku bana şaşkın şaşkın bakıyordu. Sen ışınlanabiliyor musun? dedi.
Bunu sana önceden söylemem gerekirdi ama ben bile düne kadar ışınlanabildiğimi
bilmiyordum. Zuzia lafımızı kesip ''daha önemli bir meselemiz var'' dedi. Nedir o diye
sorduğumda bana: Geriye dön dedi. Döndüğümde bir çift mor gözle karşılaştım
Bunlar Zuzianın gözleri değildi. Bunlar elinde tahtalarımızı tutan siyah bir
yaratığın gözleriydi. Zuzia '' Hero sakın onun gözlerine bakma !'' diye bağırdı
ancak çok geçti. Hopidiku hemen gözlerini kapadı. Garip olan şu ki
Bu yaratığın gözlerine baksam bile hiçbir şey yapmıyordu. Zuzia '' Garip? Normalde saldırması gerekirdi'' dedi. Sanırım buda güçlerimden
biri, dedim. Sonra Yaratık Çalışma masasını kaptığı gibi ışınlandı.
Tek ışınlanabilen sen değilsin! diye bağırdım. Zuzia nın her ne kadar dur demesine
karşın yaratığın peşinden ışınlandım. O masayı ver diye bağırdım.
O ise ''Asla Ailemin buna ihtiyacı var'' dedi. Sonra durdu ve ben hızımı alamayıp
ona çarptım. Nasıl yani? diye sordum. Eğer bu masayı götürmessem ailem
yok olacak. dedi. Bende seninle geleyim dedim. Sana yardımım dokunur.
Oda Asla dedi. Normal bir insan benimle gelemez. Bende ona haykırdım sinirle
Hangi normal insanın bembeyaz gözleri vardır! Söyle bana yada hangi normal
insan ışınlanabilir!. Oda haklısın ama arkadaşlarınıda yanına al dedi.
Tamam dedim. Ağaç eve yaratıkla ışınlandım. Hopidikuya '' 4. keşfimi yaptım
yeni bir yaratık.'' dedim. Ve bir maceraya çıkıyoruz dedim.
BÖLÜM 8
eğer özel güçleri olan birinin üstüne şimşek çakarsa ne olur?
Efsanelerde derler ki:'' Bir creeperin üstüne şimşek çakarsa şarj olurmuş
ve bir domuzun üstüne şimşek çakarsa zombi domuz adam'' Bana ne olduğunu
az sonra öğreneceğiz ama şimdi kaldığımız yerden devam edelim.
Yolda garip yaratık bize kendini tanıtyordu. ''Ben Endy. Ben bir endermanım''
Ben ise '' Ben Herobrine o Hopidiku O da Zuzia. Tanığıştığımıza memnun oldum.
Hopidiku: ''Evvet! söyle bakalım aileni kimler kaçırdı?'' Endy:
-Creeper ler.
Oda neymiş, deyiverdim birden. Garip yeşil patlayan yaratıklar. Devamlı somurturlar
Haa tamam. dedim. Zuzia : ''Peki aileni nerede tutuyorlar?'' Endy: Bilmiyorum
ben sadece creeperlerin kıralına götürüyorum bunu. Endy nin elindeki masayı
unutmuştum. Sonunda vardık dedi Endy. Burası da neresi dedik aynı anda (zuzia
hopidiku ve ben). Ormanın içinde görkemli bir şatoya benziyordu. Buradan dedi
Endy. Onunla birlikte içeri girdik. İçerisi resmen labirent gibiydi. Biz kapıdan
geçerken iki yeşil muhafız bizi taht odasına götürdü. Taht odasında başına
taç takmış bir creeper vardı. Yanında creeper ceketi giymiş bir kız. (tanıdık
geldi sankimsi) Endy krala istediğini getirdim dedi. ve çalışma masasını
kralın önüne attı. Kral gülümsedi. İşte böyle dedi. Endy Artık ailemi geri ver
dedi. Kral Evet vereceğim dedi. yada verebilirdim. Ne demek istiyorsun dedim.
Endy nin ailesini görebilmesi için bir sınavdan geçmeniz gerek. Belki biriniz
hayatta kalabilir dedi. Hopidiku ben bu adamı varya... diye öne atıldı.
ama ben onu tuttum. o koluma kılıcının kabzasını indirip öne fırladı.
Hopidiku dur diye bağırmama rağmen kralın önünde dikilip şöyle dedi.
Kimseye bunu yapmaya hakkın yok seni pislik dedi. Ve krala saldırdı..
Onu durdurmak için koştum ama çok geç... Hopidiku bir okla tam kalbinden vuruldu.
Hopidiku! diye haykkırdım. yere düşmeden onu yakaladım. Zuzia da benimle koştu
Hopidikunun göğsünden kanlar akıyordu.Hemen göğsündeki oku çıkardım.
Hopidiku diye bağırdım. Beni duyuyormusun? ağlamaya başladım. En iyi arkadaşım
ölmüştü. Kim ağlamaz? Krala dönüp bunu niye yaptın diye haykırdım. Gözyaşlarım
yüzümden aşağı damlıyordu. Hodipidiku gözlerini araladı. Hero? neredeyim ben
dedi kısık sesle. Buradasın diye cevap verdi Zuzia benim yerime.
ve sonra gözlerini kapadı. Hopidiku diye ağlamaya başladım.
Endy krala hani onlara dokunmayacaktın? diye bağırdı. Söz verdin sana
getirdiğim rehinelere dokunmayacaktın. Rehine mi ?
bu sözleri duyar duymaz bir değişiklik oldu. etrafta şimşekler çakıyordu
bina sallanıyordu. Rehine ha ? dedim ayağa kalkıp. Gözlerim öncekinden
kat kat fazla parlıyordu. Etrafımda beyaz bir ışık hüzmesi dolaşıyordu.
Derken bir şimşek bana çarptı. Yere yığıldım. Zuzia Hero diye haykırdı.
Ama yeniden ayağa kalktım. sonra yine bir şimşek çaktı. sendeledim.
ama yinede kalktım. YETER ARTIK diye haykırdım. Ama ses benden değil
başka birinden geliyordu. Elimi kaldırdığım anda kral havaya kalktı.
Sen benim arkadaşımı nasıl öldürürsün dedim. sonra kralı yere vurdum.
Etrafımdaki beyaz ışık hüzmesi siyaha dönüyorudu. Etrafımı sardılar.
sonra zifiri karanlıktan sadece gözlerim görünür oldu.
Bütün torchların ışığı sönmüştü gündüz geceye dönmüştü.
Kralı kendime çekip Burada Kral sen değilsin dedim. ve diğer elimi kaldırım
kralın yüzüne bastırdım. Gözlerinden beyaz ışıklar saçılıyordu.
ve en sonunda patladı. patlamasıyla her şey normale döndü.
gece gündüz oldu. etrafımdaki karanlık gitti. Ancak gözlerim yine parlıyordu.
Sonra creeper kıza baktım. ''babama ne yaptın ?'' diye bağırdı.
O senin babanmıydı dedim. Baya sosyal bir hayatı varmış dedim.
Bölüm 9
bunu der demez Creeper kız yerden Hopidiku nun kılıcını alıp bana saldırdı.
Ancak tek el hareketimle kız başka duvara kılıç başka duvara savruldu.
Ancak kız yine kalktı. Bu sefer bir ok çıkarıp bana attı. Ok sol omzuma saplandı.
Acıyla haykırdım. ''Sen fazla olmaya başladın artık'' dedim kıza. yine tek el
hareketimle kızı duvara savurdum. Kılıcımı çıkarıp üstüne gitmeye başladım.
Kılıcı tam saplayacakken bir yerden yanağıma bir darbe indi. Yere düştüm.
Ayağa kalktığımda yere kan damlıyordu. Önce omzumdandır diye önemsemedim.
sonra yanağımda bir sıcaklık hissettim. elimi yanağıma koyunca yüzümün
yarısının kan olduğunu fark ettim. Bana bu darbeyi vuran Zuzia'ymış
Kılıcının kazasında kan vardı. Neden dedim. Zuzia ya. Neden yaptın bunu.
Zuzia nın gözleri dolmuştu. Bana şöyle dedi. Hopidiku bunların hiçbirini
yapmanı istemezdi. O senin ne olursa olsun gülümsemeni, Hayata olumlu bakmanı
isterdi. Yanılıyorsun diye bağırdım. O ise Evet öyle dedi. Hero sana ne oldu
eskiden sevdiğimiz genç adam şimdi yerini bir katile bıraktı. Senin bir arkadaşın
ölmedi dedim ona. Zuzia Yanılıyorsun dedi. Hopidiku benimde arkadaşımdı.
Bunu dediği anda diz üstü yere kapaklandım. Endy e bakıyordum. Özür diler
gibi bakıyordu bana. Sonra tişörtümden akan kana baktım. Sonra Zuzia ya
ha ağladı ha ağlayacaktı. Sonra creeper kız a baktım. yüzünde nefret ve
üzüntü dolu bir ifade vardı. Haklısın dedim. Bu ben değilim. Sonra Ayağa kalktım
Creeper kıza gidip onu yerden kaldırdım. Sonra Zuzia ya baktım. En iyi arkadaşımın
ölmesi çok zor hele özel güçlerim varken. Kendimi toparlayamadım. Sonra
Creeper kıza baktım. Seni neredeyse öldüreceğim için özür dilerim dedim.
O da sorun değil dedi. Olur böyle şeyler. Olur böyle şeyler? evet yani
sizi her zaman beyaz gözlü manyağın biri öldürmeye çalışabilir. sorun
yok bunda. Neyse buradan çıkalım artık çok bitkin hissediyorum kendimi dedim.
Ancak sonra bir şey oldu. Zuzia beni kendine çekip öptü. Gözlerim daha da parıldadı.
Zihnimde milyarlarca düşünce sanki çatışmaya giriyordu. Zuzia beni bırakınca.
Zuzia ?!?! diyebildim. Uzun süredir bunu yapmak istiyordum. bunu sende istiyordun.
Ne nasıl yani? bu kadar mı belliydi. Nasıl bilebildin dedim? Bilmiyordum dedi.
Artık öğrendim. Gülümsedim. Ama buradan çıkmalıyız dedi Endy. Bina üstümüze
çökecek! Evet doğruydu. Hemen çıkışa koştuk.
Devam edecek...
eski bölümlere Buradan ulaşabilirsiniz
Bölüm-6
Yemeklerimizi yiyip dışarı çıktık. Dışarıda bekleyen hizmetkarlar bize zincir zırh (peh!) ve elmas kılıç (bu iyi işte) ve birkaç okla birlikte yay verdiler. Sonra Notch bizi uzak bir yere ışınladı. Burası dev ağaçlardan oluşan bir yerdi. Hopidiku ya: 2. keşfimizi buldum dedim.
oda kitap çıkardı. Keşif ne? diye sordu. Yaz, Koskocaman ağaçların olduğu bir yerdeyiz.
Ağaçların üstünde kahverengi şeyler var. Ayrıca ağaçlar normal 1 blok halinde değil 4 blok halindeler. Bu kadar mı? diye sordu. Bende ''evet'' dedim. ağaçları kestik. Çalışma masası yaptık. Daha sonra kendimize kazma balta ve garip toprağın yüzünü değiştiren bir alet daha.
Hopidiku'ya seslendim. ''Hey! 3. keşfi yaz Garip bir alet. toprağı ekim yapılacak hale getiriyor'' Oda: Tamam yazarım, dedi. Geceyi alttaki canavarlardan korunmak için bir ağacın tepesine yaptık. Ancak Bir örümcek ağaca tırmanıp az daha bizi katlediyordu. Örümceği öldürünce garip virgül şeklinde kırmızı bir şey düştü. Hopidikuya : 4. ve 5. keşifleri yaz Örümcekler tırmanabiliyor, ve örümceklerden kırmızı virgül düşüyor. eve 3 kat yaptık ilk katta ben 2. katta hopidiku 3. katta Zuzia. Ancak sabah siyah uzun bir yaratıkla karşılaşacaktık.
Bölüm-7
Uyandığımda yatağımın etrafındaki 4x4 lük alandaki bloklar yoktu. Yere yapışacakken
yukarı ışınlandığımda anladım. Ve üst katlara baktığımda da durum aynıydı. Hopidikuyu yere düşmeden yakaladım. Zuzia yı yakalayamadan aşağı düştü. Aşağı ışınlanıp onu tutmasaydım şimdi yerden Zuzia nın eşyalarını topluyor olurduk.
Onunla birlikte yukarı ışınlandım. Hopidiku bana şaşkın şaşkın bakıyordu. Sen ışınlanabiliyor musun? dedi.
Bunu sana önceden söylemem gerekirdi ama ben bile düne kadar ışınlanabildiğimi
bilmiyordum. Zuzia lafımızı kesip ''daha önemli bir meselemiz var'' dedi. Nedir o diye
sorduğumda bana: Geriye dön dedi. Döndüğümde bir çift mor gözle karşılaştım
Bunlar Zuzianın gözleri değildi. Bunlar elinde tahtalarımızı tutan siyah bir
yaratığın gözleriydi. Zuzia '' Hero sakın onun gözlerine bakma !'' diye bağırdı
ancak çok geçti. Hopidiku hemen gözlerini kapadı. Garip olan şu ki
Bu yaratığın gözlerine baksam bile hiçbir şey yapmıyordu. Zuzia '' Garip? Normalde saldırması gerekirdi'' dedi. Sanırım buda güçlerimden
biri, dedim. Sonra Yaratık Çalışma masasını kaptığı gibi ışınlandı.
Tek ışınlanabilen sen değilsin! diye bağırdım. Zuzia nın her ne kadar dur demesine
karşın yaratığın peşinden ışınlandım. O masayı ver diye bağırdım.
O ise ''Asla Ailemin buna ihtiyacı var'' dedi. Sonra durdu ve ben hızımı alamayıp
ona çarptım. Nasıl yani? diye sordum. Eğer bu masayı götürmessem ailem
yok olacak. dedi. Bende seninle geleyim dedim. Sana yardımım dokunur.
Oda Asla dedi. Normal bir insan benimle gelemez. Bende ona haykırdım sinirle
Hangi normal insanın bembeyaz gözleri vardır! Söyle bana yada hangi normal
insan ışınlanabilir!. Oda haklısın ama arkadaşlarınıda yanına al dedi.
Tamam dedim. Ağaç eve yaratıkla ışınlandım. Hopidikuya '' 4. keşfimi yaptım
yeni bir yaratık.'' dedim. Ve bir maceraya çıkıyoruz dedim.
BÖLÜM 8
eğer özel güçleri olan birinin üstüne şimşek çakarsa ne olur?
Efsanelerde derler ki:'' Bir creeperin üstüne şimşek çakarsa şarj olurmuş
ve bir domuzun üstüne şimşek çakarsa zombi domuz adam'' Bana ne olduğunu
az sonra öğreneceğiz ama şimdi kaldığımız yerden devam edelim.
Yolda garip yaratık bize kendini tanıtyordu. ''Ben Endy. Ben bir endermanım''
Ben ise '' Ben Herobrine o Hopidiku O da Zuzia. Tanığıştığımıza memnun oldum.
Hopidiku: ''Evvet! söyle bakalım aileni kimler kaçırdı?'' Endy:
-Creeper ler.
Oda neymiş, deyiverdim birden. Garip yeşil patlayan yaratıklar. Devamlı somurturlar
Haa tamam. dedim. Zuzia : ''Peki aileni nerede tutuyorlar?'' Endy: Bilmiyorum
ben sadece creeperlerin kıralına götürüyorum bunu. Endy nin elindeki masayı
unutmuştum. Sonunda vardık dedi Endy. Burası da neresi dedik aynı anda (zuzia
hopidiku ve ben). Ormanın içinde görkemli bir şatoya benziyordu. Buradan dedi
Endy. Onunla birlikte içeri girdik. İçerisi resmen labirent gibiydi. Biz kapıdan
geçerken iki yeşil muhafız bizi taht odasına götürdü. Taht odasında başına
taç takmış bir creeper vardı. Yanında creeper ceketi giymiş bir kız. (tanıdık
geldi sankimsi) Endy krala istediğini getirdim dedi. ve çalışma masasını
kralın önüne attı. Kral gülümsedi. İşte böyle dedi. Endy Artık ailemi geri ver
dedi. Kral Evet vereceğim dedi. yada verebilirdim. Ne demek istiyorsun dedim.
Endy nin ailesini görebilmesi için bir sınavdan geçmeniz gerek. Belki biriniz
hayatta kalabilir dedi. Hopidiku ben bu adamı varya... diye öne atıldı.
ama ben onu tuttum. o koluma kılıcının kabzasını indirip öne fırladı.
Hopidiku dur diye bağırmama rağmen kralın önünde dikilip şöyle dedi.
Kimseye bunu yapmaya hakkın yok seni pislik dedi. Ve krala saldırdı..
Onu durdurmak için koştum ama çok geç... Hopidiku bir okla tam kalbinden vuruldu.
Hopidiku! diye haykkırdım. yere düşmeden onu yakaladım. Zuzia da benimle koştu
Hopidikunun göğsünden kanlar akıyordu.Hemen göğsündeki oku çıkardım.
Hopidiku diye bağırdım. Beni duyuyormusun? ağlamaya başladım. En iyi arkadaşım
ölmüştü. Kim ağlamaz? Krala dönüp bunu niye yaptın diye haykırdım. Gözyaşlarım
yüzümden aşağı damlıyordu. Hodipidiku gözlerini araladı. Hero? neredeyim ben
dedi kısık sesle. Buradasın diye cevap verdi Zuzia benim yerime.
ve sonra gözlerini kapadı. Hopidiku diye ağlamaya başladım.
Endy krala hani onlara dokunmayacaktın? diye bağırdı. Söz verdin sana
getirdiğim rehinelere dokunmayacaktın. Rehine mi ?
bu sözleri duyar duymaz bir değişiklik oldu. etrafta şimşekler çakıyordu
bina sallanıyordu. Rehine ha ? dedim ayağa kalkıp. Gözlerim öncekinden
kat kat fazla parlıyordu. Etrafımda beyaz bir ışık hüzmesi dolaşıyordu.
Derken bir şimşek bana çarptı. Yere yığıldım. Zuzia Hero diye haykırdı.
Ama yeniden ayağa kalktım. sonra yine bir şimşek çaktı. sendeledim.
ama yinede kalktım. YETER ARTIK diye haykırdım. Ama ses benden değil
başka birinden geliyordu. Elimi kaldırdığım anda kral havaya kalktı.
Sen benim arkadaşımı nasıl öldürürsün dedim. sonra kralı yere vurdum.
Etrafımdaki beyaz ışık hüzmesi siyaha dönüyorudu. Etrafımı sardılar.
sonra zifiri karanlıktan sadece gözlerim görünür oldu.
Bütün torchların ışığı sönmüştü gündüz geceye dönmüştü.
Kralı kendime çekip Burada Kral sen değilsin dedim. ve diğer elimi kaldırım
kralın yüzüne bastırdım. Gözlerinden beyaz ışıklar saçılıyordu.
ve en sonunda patladı. patlamasıyla her şey normale döndü.
gece gündüz oldu. etrafımdaki karanlık gitti. Ancak gözlerim yine parlıyordu.
Sonra creeper kıza baktım. ''babama ne yaptın ?'' diye bağırdı.
O senin babanmıydı dedim. Baya sosyal bir hayatı varmış dedim.
Bölüm 9
bunu der demez Creeper kız yerden Hopidiku nun kılıcını alıp bana saldırdı.
Ancak tek el hareketimle kız başka duvara kılıç başka duvara savruldu.
Ancak kız yine kalktı. Bu sefer bir ok çıkarıp bana attı. Ok sol omzuma saplandı.
Acıyla haykırdım. ''Sen fazla olmaya başladın artık'' dedim kıza. yine tek el
hareketimle kızı duvara savurdum. Kılıcımı çıkarıp üstüne gitmeye başladım.
Kılıcı tam saplayacakken bir yerden yanağıma bir darbe indi. Yere düştüm.
Ayağa kalktığımda yere kan damlıyordu. Önce omzumdandır diye önemsemedim.
sonra yanağımda bir sıcaklık hissettim. elimi yanağıma koyunca yüzümün
yarısının kan olduğunu fark ettim. Bana bu darbeyi vuran Zuzia'ymış
Kılıcının kazasında kan vardı. Neden dedim. Zuzia ya. Neden yaptın bunu.
Zuzia nın gözleri dolmuştu. Bana şöyle dedi. Hopidiku bunların hiçbirini
yapmanı istemezdi. O senin ne olursa olsun gülümsemeni, Hayata olumlu bakmanı
isterdi. Yanılıyorsun diye bağırdım. O ise Evet öyle dedi. Hero sana ne oldu
eskiden sevdiğimiz genç adam şimdi yerini bir katile bıraktı. Senin bir arkadaşın
ölmedi dedim ona. Zuzia Yanılıyorsun dedi. Hopidiku benimde arkadaşımdı.
Bunu dediği anda diz üstü yere kapaklandım. Endy e bakıyordum. Özür diler
gibi bakıyordu bana. Sonra tişörtümden akan kana baktım. Sonra Zuzia ya
ha ağladı ha ağlayacaktı. Sonra creeper kız a baktım. yüzünde nefret ve
üzüntü dolu bir ifade vardı. Haklısın dedim. Bu ben değilim. Sonra Ayağa kalktım
Creeper kıza gidip onu yerden kaldırdım. Sonra Zuzia ya baktım. En iyi arkadaşımın
ölmesi çok zor hele özel güçlerim varken. Kendimi toparlayamadım. Sonra
Creeper kıza baktım. Seni neredeyse öldüreceğim için özür dilerim dedim.
O da sorun değil dedi. Olur böyle şeyler. Olur böyle şeyler? evet yani
sizi her zaman beyaz gözlü manyağın biri öldürmeye çalışabilir. sorun
yok bunda. Neyse buradan çıkalım artık çok bitkin hissediyorum kendimi dedim.
Ancak sonra bir şey oldu. Zuzia beni kendine çekip öptü. Gözlerim daha da parıldadı.
Zihnimde milyarlarca düşünce sanki çatışmaya giriyordu. Zuzia beni bırakınca.
Zuzia ?!?! diyebildim. Uzun süredir bunu yapmak istiyordum. bunu sende istiyordun.
Ne nasıl yani? bu kadar mı belliydi. Nasıl bilebildin dedim? Bilmiyordum dedi.
Artık öğrendim. Gülümsedim. Ama buradan çıkmalıyız dedi Endy. Bina üstümüze
çökecek! Evet doğruydu. Hemen çıkışa koştuk.
Devam edecek...
