yusufreyiz
Ağaç Yumruklayıcı
- Mesajlar
- 30
- En iyi cevaplar
- 0
- Beğeniler
- 8
- Puanları
- 0
En son köyden kaçarak uzaklaştığını hatırlıyordu. O oraya ait değildi...
Ormanın içerisinde durup soluklanmaya başladı. Köylülerin onu aradığından emindi. Nasıl bunu yapabilirlerdi? Ona nasıl yalan söylerlerdi? Ağacın yapraklarını aralayıp tırmanmaya başladı. Tepeden uzaklara bakınmaya başladı. Onları ekmişti. Ağaçtan indi. Sırtını yaslayarak dinlenmeye başladı. "Demek yalandı... Bütün hayatım..." Gözlerini ovuşturarak sakinleşmeye çalıştı. Yıllar boyu yaşadığı insanlar onun ailesi değillerdi. O şu an saklandığı ormanda bulunmuş bir çocuktu. Ve artık tek başınaydı...
Kendini toparladığında aklına gelen ilk şey kendine barınacak bir yer inşaa etmekti. Bunu yapmak için aletlere ihtiyacı vardı. Bir ağacın dallarını kopardı. Sonra da masa niyetine kullanabileceği bir ağaç buldu. Ağaç daha önceden kesilmişti ve köküyle birlikte bir miktar odun hala duruyordu. Üzerine dalları yığdı. Onlardan bir şey ortaya çıkarması gerekiyordu.
Kazma benzeri ve odundan yapılma bir alet oluşturmuştu. Yaş dallardan kopardığı ağaç kabuğuyla birbirine sabitlenmiş iki parçadan oluşuyordu. Elleri sızlamaktaydı. Çünkü elleri ile kabukları soymuştu ve tüm tırnakları kırılmıştı. Sadece basit kırıklar olduğundan telaşlanmadı. Hava kararmadan işini halletmeliydi. Toprağı yine elleriyle kazdı. Bir miktar kazınca bir kayaya ulaştı. Kayayı aletiyle vurarak kırmaya çalıştı fakat başarılı olamadı. Kayayı inceledikten sonra bir çatlak buldu. Çatlağa aletin bir ucunu saplayıp büyüttü. Biraz daha uğraşınca kırdı. KAyadan kırdığı parçayı yukarı taşıdı ve onu nasıl şekillendireceğini düşündü. Taşı yere hızla atıp iki parçaya ayırdı. Sivri ve mızraklar için ideal bir kısım elde etti. Onu kendi aletinin ucundaki tahtanın yerine koydu. Zaten yıpranmıştı.
Kayadan bir sürü parça elde etti. Bunları üst üste koyarak evinin duvarlarını dikti. Ağaçlardan topladığı dalları ise çatısı için kullanmıştı. Taban içinde ağaçları kullanarak topraktan ayağını kesti.
Yarım saatlik bir uğraştan sonra yeteri kadar yün bulmuştu. Artık rahatça evinde yatabilecekti. Tahtaları sepet örer gibi düz bir hale getirdi ve üzerine yunleri serdi. Hava kararmaya başlamıştı ve o ilk günden çok yorulmuştu. Gözlerini kapayıp kendini yatağa attı. Daha çok işi vardı.
Ormanın içerisinde durup soluklanmaya başladı. Köylülerin onu aradığından emindi. Nasıl bunu yapabilirlerdi? Ona nasıl yalan söylerlerdi? Ağacın yapraklarını aralayıp tırmanmaya başladı. Tepeden uzaklara bakınmaya başladı. Onları ekmişti. Ağaçtan indi. Sırtını yaslayarak dinlenmeye başladı. "Demek yalandı... Bütün hayatım..." Gözlerini ovuşturarak sakinleşmeye çalıştı. Yıllar boyu yaşadığı insanlar onun ailesi değillerdi. O şu an saklandığı ormanda bulunmuş bir çocuktu. Ve artık tek başınaydı...
Kendini toparladığında aklına gelen ilk şey kendine barınacak bir yer inşaa etmekti. Bunu yapmak için aletlere ihtiyacı vardı. Bir ağacın dallarını kopardı. Sonra da masa niyetine kullanabileceği bir ağaç buldu. Ağaç daha önceden kesilmişti ve köküyle birlikte bir miktar odun hala duruyordu. Üzerine dalları yığdı. Onlardan bir şey ortaya çıkarması gerekiyordu.
Kazma benzeri ve odundan yapılma bir alet oluşturmuştu. Yaş dallardan kopardığı ağaç kabuğuyla birbirine sabitlenmiş iki parçadan oluşuyordu. Elleri sızlamaktaydı. Çünkü elleri ile kabukları soymuştu ve tüm tırnakları kırılmıştı. Sadece basit kırıklar olduğundan telaşlanmadı. Hava kararmadan işini halletmeliydi. Toprağı yine elleriyle kazdı. Bir miktar kazınca bir kayaya ulaştı. Kayayı aletiyle vurarak kırmaya çalıştı fakat başarılı olamadı. Kayayı inceledikten sonra bir çatlak buldu. Çatlağa aletin bir ucunu saplayıp büyüttü. Biraz daha uğraşınca kırdı. KAyadan kırdığı parçayı yukarı taşıdı ve onu nasıl şekillendireceğini düşündü. Taşı yere hızla atıp iki parçaya ayırdı. Sivri ve mızraklar için ideal bir kısım elde etti. Onu kendi aletinin ucundaki tahtanın yerine koydu. Zaten yıpranmıştı.
Kayadan bir sürü parça elde etti. Bunları üst üste koyarak evinin duvarlarını dikti. Ağaçlardan topladığı dalları ise çatısı için kullanmıştı. Taban içinde ağaçları kullanarak topraktan ayağını kesti.
Yarım saatlik bir uğraştan sonra yeteri kadar yün bulmuştu. Artık rahatça evinde yatabilecekti. Tahtaları sepet örer gibi düz bir hale getirdi ve üzerine yunleri serdi. Hava kararmaya başlamıştı ve o ilk günden çok yorulmuştu. Gözlerini kapayıp kendini yatağa attı. Daha çok işi vardı.