O gün tüm Cern Laboratuarları’nda şu ses yankılandı:
-Yarın, evet yarın sonunda ilk boyutlar arası yolculuğu yapacağız. Hemde “Atom Altı Bir Kozmos”a. Bu yolculukta bize yardım edecek kişi “Jax Javon”’dur. Ona bu Mikro Kamera’yı takdim ediyorum. Onun gördüğü her şeyi bizde göreceğiz. Ve bu Mikro Mikrofon ile onun duyduğu her şeyi bizde duyacağız. Ancak önce birtakım eğitimlerden geçmesi lazım. Bu eğitimler için Eğitim Odası’nı ayırdım. İzlemek isterseniz yarın Boyut Geçişi’nden hemen önce saat 01:00’de Eğitim Odası İzleyici bölümüne geliniz. Teşekkürler…
Ardından tekrar eski sade duyurularla devam etti.
Jax, Eğitim Odasına girdiğinde gördüğü kalabalığa hayran kaldı. Daha yeni girmişti ki birden kendini Cern’ün girişinde buldu. Eğitmeni Jack:
-Atom Altı Bir Kozmos’ta her şey zıttır. Şimdi senin ayak uydurup uyduramayacağına bakalım. Öncelikle Eğitim Odası’na gel. Oradaki kişilerle konuş. Dedi.
Hızlı adımlarla önce Çamaşır Odası ardından Personel Odaları’ndan geçerek Eğitim Odası’na ulaştım. İlk önüme çıkan kişi Mike oldu. Mike uzun boylu, sıska, kırışık yüzlü, sarkık gırtlaklı, 25 yaşında biriydi. Fazlasıyla pısırıktı. Onla biraz uğraşmak için yanına doğru gelip:
-Hey öküz n’aber. Dedi. Birden Mike’nin kızgın yüzüyle karşılaştı. Bunu hem ilk kez gördüğünden hem de gerçekten sinirli olduğundan aşırı korkmuştu. Mike birden boğazıma atladı yere düştüm. Beni bıraktı ve ayağa kalktı. Sonra üzerine dirsekleri üzerinde atladı:
-N’oluyor ya. Diye bağırdı. Yine eğitmeni Jack:
-Her şey zıttır. Diye yavaş ve yüksek sesle tekrarladı. Jax :
-Peki ne yapmam lazım bu testi geçmek için?
-Birkaç kişiyle konuş ortama uyum sağla.
Bunu yapabilirdi.
-Peki koca adam. Peki sen kazandın. Sen yendin. Dedi. Ancak Mike hala üzerine geliyordu. En sonunda:
-Güzel bir daha bana sataşma!.
-Anladım. Dedi ve yoluna devam etti Jax. Biraz ileride Max’i gördü. Mıknatıs İşleri Müdürü. Onu tanımladı beyninde ona göre hareket etmeliydi.
Siyah bir ceket girerdi. Bir gözü mıknatısın manyetik etkisinden kaçmaya çalışırken gerçekleşen talihsiz bir olay nedeniyle kördü. Gözünün beyazı gözüküyordu. Saçları uzun ve kısaydı. Sakalları kısaydı. Hep çalışır. Kimseye aldırış etmezdi. Ancak ona sataşan olduğunda ise o kişi kendini ölmüş bilmeliydi. 1 müebbet hapis cezasından Cern sayesinde kurtulmuştu. 6 kişiyi öldürmüştü. Yani. Karşısındaki kişi tamamen pısırık birisiydi. Ona yaklaştı ve:
-Selam Max. Nasılsın? Diye sordu.
-İyiyim… Hey bir dakika… Senin şu an Proton Ayırıcısı’nı ayarlıyor olman gerekmiyor mu? Evet buraya yeni geldin fakat görevlerini yapman lazım. Dedi.
Oradan Proton Ayırıcı Odası’na yol aldı. Bu neydi şimdi? Durduk yere başına iş çıkmıştı. Üstelik kendi boyutunda bu işi bitirmesi saatler almıştı. Tam içeri girecekti ki aklına koruyucu elbisesini giymediği geldi. Tüm vücudu zehirlenebilirdi. Geri döndü. Elbise Odası’na doğru yöneldi ve Kolera ile karşılaştı.
Asi, hep kendini düşünen, sinirli ve kızgın ve bir o kadarda zeki biriydi. Ona:
-Selam. Nasılsın? Görüntülerden bir şey bulabildin mi?
-Yarın başlarım. Dedi. Tam düşündüğü gibi oda tembel olmuştu. Önemsemez biri olmuştu. Yanından geçip ilerleyecekti ki Jack:
-Tamam artık simülasyon durduruldu.
Kendini bir anda Eğitim Odası’nda yüzlerce kişiye bakar halde buldu.
-Ne yani bu sadece 3 kişi ile konuşmam için miydi?
-Şimdi 2. ve son test.
-Bir dakika yani bütün bu şeyler 2 test için miydi?
-Bu testle bilgi tohumcuklarının (DNA) orada bozulmaması için senle biraz oynayacağız.
-Bir dakika DNA değiştirmek sadece Tanrı’ya mahsustur diye biliyorum. Böyle bir şey evrenin dengesini bozabilir. Hem de size güvenebilir miyim bundan emin değilim? Bunu yapamazsınız. Hemde bana yapamazsınız.
-Lütfen Animius’a yatınız! Dedi kıvrımlı bir yatağı göstererek.
-Burada benim DNA’mdan bahsediyoruz.
-Lütfen Animius’a yatınız! Bunun size ve evrene hiçbir zararı olmayacaktır.
-Ama…
-Lütfen!