Jason'un Ruhu

[ZereftheBlackMage]

ZOMBİ
Gözlerimi açtım. Geceydi. Her yer karanlıktı. Çok garip hissediyordum. Nefesim kokuyordu. Başım dönüyordu. Görüşüm dardı. Ama ben kimdim ve niye buradaydım. Yavaşça kendime baktım. YEŞİL! Ten rengim yeşildi. Hayır. Ben bir canavardım. Dişleri çıkmıştı. İleride bir insan gördüm. Sonra karnım guruldadı. İyi de insan yesem ne olurdu. Hemen ileri atıldım. Bacağım ağarıyordu. Koşamıyordum. Yevaşça yürümeye başladım. Bu da neydi. Kollarım havaya kalkmıştı. Geri indiremiyordum. Tam bir zombiydim. Adam beni gördü. Siyah saçlı, mavi t-shirt ve lacivert pantolonlu biriydi. Bana tahta bir kılıçla vurmaya başladı. Kolunu ısırdım. Elini tutup zorla kılıcı aldım. (Hep MC'ye bağlı kalınmamalı) Kılıcı koluna geçirdim. Bana tekme attı. Sendeledim. Bu da neydi? Kaçmaya başladı. Tabii. Böyle adam olacaksın. Ama arkamda bir şey hissettim. Arkamı döndüm ve bir... YÜRÜYEN BİTKİ! Bana ters ters bakmaya başladı. (Creeper aslında bir bitki türüdür.) Korktum. Tam vuracaktım ki bana saldırmadığını fark ettim. Bir dosttu. Demek zombiler bile yalnız değildi derken bir anda yere düştü. Beynine ok saplanmıştı. Yana bakınca oku atanı gördüm. Yine bir insandı. Mavi renkli, metal (Elmas) bir zırh giymiş, üzerime doğru geliyordu. Bu yüz... Bir an hatırlayacak gibi oldum. Ama hayır. Ben hep bir zombi miydim? Sanki daha önce de yaşıyordum ve bir insandım. Koşmaya başladı. Benimse yüzüm çürümüştü. Tanımasını bekleyemezdim. Ama çok güçlü gözüküyordu. Koşamazdım da. Beni de öldürmek üzereydi. Yerde yatan bitki. Ölmemişti. Zar zor nefes alıyordu. Adam ise hızla geliyordu. Bitki bana son kez baktı. Yoksa bir şey mi yapacaktı? Bitki parlamaya başladı ve son anda gözünden bir damla yaş geldi. Sonra ise dev bir ışık süzmesi oluştu. Dev bir patlama oldu. Zırhlı adam yere sert bir şekilde düşmüştü. Ayağa kalkamıyordu. Benim için fırsattı. Kaçmaya başladım. Ama bir gün... Ölen dostum için, gerçekler için, o adamı bulup kendi ellerimle öldürecektim. O bir damla göz yaşı için...

 

[blackone1991]

O kadar işsizim ki hadi bir okuyayım dedim.Güzel gidiyorsun

 

[Fuzenova]

İyi Başlangıç.

 

[Sarper170]

Bacağın neydi neydi?! Neyse güzel hikâye olmuş .

 

[ProOyuncu12]

güzel hikaye olmuş.
üşenmeden okudum

 

[ZereftheBlackMage]

Bacağın neydi neydi?! Neyse güzel hikâye olmuş .

Ağarıyor olacaktı da gönderme yapayım dedim.

 

[ZereftheBlackMage]

Yorumlarınız için çok teşekkürler. Benim için çok önemliler. Yeni bölüm olabildiğince yakında gelecektir.

 

[ZereftheBlackMage]

Ve...
Zombi (Devam)
Bölüm 2: Steve?
Kaçıyordum. Olabildiğince kaçıyordum. Olacaklardan korkarak ama bir yandan da intikam alma hırsıyla kaçıyordum. Onu yenemezdim. Biliyordum. O çok güçlü. Ama eğer intikam almak istiyorsam yaşamalıydım. Yaşamak için de kaçmalıydım. Koşamıyordum. Yürüyordum. Arkama döndüm. Tekrar geliyordu. Yaklaşmıştı. Ayağım bir şeye takılmıştı. Yere düştüm. Bir şişeye takılmıştı. İçinde parlak, mor bir sıvı bulunan bir şişe. Bu da neydi? Ayağa kalkmaya çalıştım. Yapamadım. Pelki gözüne bu sıvıyı sıçratırsam, gözünün ağarısıyla durabilirdi. Ama neydi ki bu. Tam o sırada oldu. Kesitler halinde bir ivme gördüm. Anılarım... Hala hatırlıyamıyorum. Bir yüz görmüştüm. Bir erkek yüzü. Tek hatırladığım bunu içmem lazımdı. Ama neydi ki bu. Ya o adam bir çeşit büyü yaptıysa. Zaten ölecektim. En iyisi bunu yapmaktı. İçtim. Tadı iğrençti. Zorla içtim. Bir anda görüş açım artmıştı. Tam arkamda, kılıcıyla vuracaktı ki hızla ayağa kalktım ve koşmaya başladım. Koşuyordum! Hemde olabildiğince hızlı bir şekilde. Çok hızlydı. Hiç bu kadar hızlanmamıştım. Ama asıl olaya odaklanmalıydım. O anılar. Kimin yüzüydü o? Koşmaya devam ettim. Adam, görüş mesafemden çıkmıştı. Yavaşlamaya başladım ve durdum. İksirin etkisi kayboluyordu. Tekrar yavaşlamıştım. Eğer ki o adam geri gelirse, işler tehlikeye girecekti. Peki ya o şişeyi biri, bilerek koymuştuysa. Belki de kurtulmamı isteyen biri. Ama neden. Kim bir zombiyi kurtarır ki? Belki de o bitki. Hayır! O ölmüştü. Bense hâla güçsüzdüm. Nasıl intikam alacaktım. O an ensemde bir soğukluk hissettim. Bir kılıç. Beni bulmuştu. Konuşmaya başladı. "Benim adım Steve! Artık seni öldürmem kesinleşti. Kimsin sen? Hangi zombi iksir içebilir, kılıç tutabilir ya da en önemlisi birinin güçlü olduğunu anlayabilir. hiçbir zombi, karşıdaki ne kadar güçlü olsada ona bakmaz. Sadece yiyeceği eti düşünür. Sen sıradan bir zombi değilsin. Peki nesin sen?"

 

[ByNovem]

"Benim adım Steve!"
EXTERMINATE.

 

[ZereftheBlackMage]

Ve...
Zombi (Devam)
Bölüm 3: Devleşen Güç
"Peki nesin sen?" Gerçekten de ben neydim? Bir zombi mi? Neden hiçbir şey hatırlamıyordum. Konuşmayı bile!
"Ah! Doğru! Zombiler konuşamazlar! Niye soru soruyorsam? Ama senin direkt öldürmem mi gerek bilmiyorum. Bunun arkasında kim olabilir ki? Yoksa... Yoksa 0 mu? Hayır! Desmond evde tek başına. -Desmond, Steve'in en iyi dostuydu.- 0 olamaz! 0 ölmüş olmalıydı. Senle daha fazla uğraşamayacağım zombi! Konuşamayan bir şey işime yaramaz!" 0 da kimdi? Benle ne ilgisi vardı ki? Ama bunları düşünemezdim. Zaten sonum gelmişti. Nefesim daralmıştı. Korkuyordum. Kılıcından kaçmaya çalışsam da, kafamı yana çevirsem de neye yarardı ki? Kalp atışlarımı hissediyordum. Tekrardan bir kesit görmeye başladım. Anılarım... Hala hatırlayamıyordum. Hatırladığım tek şey 301 sayısıydı. Kalbim daha şiddetli atıyordu. Her şey bir anda oldu. İrileşmeye başlamıştım. Büyüyordum. Devleşiyordum. Etrafa mor bir duman yayılmaya başladı ve bir anda bir deve dönüşmüştüm. Hâla yeşil tenliydim. Hayır. Bir zombi devdim. Steve'in gözleri fal taşı gibi açılmıştı. "Artık eminim. Bu 0'nun işi! Ama bu devi nasıl yeneceğim ki? Bu Giant! Zombi dev. Ama bu güç! Moba dönüşme... Desmond ile aynı güç! Ama Desmond ona saldırıp da Creeper gelince kaçarken, bu zombi de oradaydı. [Hani ilk bölümde biri daha vardı ya.] Desmond daha bu gücü yapamıyordu. Ama peki bu kim? Daha doğrusu ne?
[MC'den uzaklaştığını düşünmeyin lütfen. Böyle bir mod vardı. Moba dönüşme. Oradan aklıma geldi.]
OKUDUĞUNUZ İÇİN TEŞEKKÜRLER!

 

[Sarper170]

Ve...
Zombi (Devam)
Bölüm 3: Devleşen Güç
"Peki nesin sen?" Gerçekten de ben neydim? Bir zombi mi? Neden hiçbir şey hatırlamıyordum. Konuşmayı bile!
"Ah! Doğru! Zombiler konuşamazlar! Niye soru soruyorsam? Ama senin direkt öldürmem mi gerek bilmiyorum. Bunun arkasında kim olabilir ki? Yoksa... Yoksa 0 mu? Hayır! Desmond evde tek başına. -Desmond, Steve'in en iyi dostuydu.- 0 olamaz! 0 ölmüş olmalıydı. Senle daha fazla uğraşamayacağım zombi! Konuşamayan bir şey işime yaramaz!" 0 da kimdi? Benle ne ilgisi vardı ki? Ama bunları düşünemezdim. Zaten sonum gelmişti. Nefesim daralmıştı. Korkuyordum. Kılıcından kaçmaya çalışsam da, kafamı yana çevirsem de neye yarardı ki? Kalp atışlarımı hissediyordum. Tekrardan bir kesit görmeye başladım. Anılarım... Hala hatırlayamıyordum. Hatırladığım tek şey 301 sayısıydı. Kalbim daha şiddetli atıyordu. Her şey bir anda oldu. İrileşmeye başlamıştım. Büyüyordum. Devleşiyordum. Etrafa mor bir duman yayılmaya başladı ve bir anda bir deve dönüşmüştüm. Hâla yeşil tenliydim. Hayır. Bir zombi devdim. Steve'in gözleri fal taşı gibi açılmıştı. "Artık eminim. Bu 0'nun işi! Ama bu devi nasıl yeneceğim ki? Bu Giant! Zombi dev. Ama bu güç! Moba dönüşme... Desmond ile aynı güç! Ama Desmond ona saldırıp da Creeper gelince kaçarken, bu zombi de oradaydı. [Hani ilk bölümde biri daha vardı ya.] Desmond daha bu gücü yapamıyordu. Ama peki bu kim? Daha doğrusu ne?
[MC'den uzaklaştığını düşünmeyin lütfen. Böyle bir mod vardı. Moba dönüşme. Oradan aklıma geldi.]
OKUDUĞUNUZ İÇİN TEŞEKKÜRLER!

Good bro . Takipteyim hikayenin .

 

[Ahmetreyiz18]

Devamını Bekliyorum Eline Sağlık

 

[ZereftheBlackMage]

.Pardon yanlışlıkla yazarken paylaştım. Bölüm bitmemişti ve beklettiğim için üzgünüm bir haftadır yoğundum.

 

[ZereftheBlackMage]

BÖLÜM 4: Dost için intikam!
Üzgünüm kaç zamandır bölüm atamıyorum, yoğundum.
Ayrıca bunu buldum. http://minecraft.gamepedia.com/Giant/tr
Bir devdim! İntikamımı alabilirdim! "Du-du-du-dur bi da-dakika! Ben sadece araştırırım. Seni korkuttuysam üzgünüm." diye titrek sesle konuşuyordu. Bu beni düşündürdü. Peki ben onu öldürseydim ondan ne farkım kalırdı ki? Ne yapmalıydım? Yeşil dostumun intikamını almak mı, merhameti seçmek mi?
-Steve- [Bu Steve'i başa alıyor]
Bu da ne? Bir deve dönüştü! Ben... korkuyorum. Bu duyguyu bana hatırlattı. Ama hayır. Zaten böyle beklersem ölecektim. Savaşmalıydım! Söz konusu olan dostum! İntikamı için! Onu öldüren bir zombiydi. Ben de bütün zombileri öldürüp intikamımı alacaktım! Yıllardır arkadaşım olan dostum için, Alex için... Onu yenecektim.
-Zombi-
Steve elindeki elmastan kılıcı iyice bir süzdü. Sonra ise bir şey yaptı. Eline bir elma aldı. Sarı renkti. Parlıyordu. Elmayı yedi. Bir anda hızlıca bana gelmeye başladı. Cesaret kazanmıştı. Ama beni yenebilirmiydi. Onu ezmeye çalıştım. Yana atıldı, sonra bacağıma kesik attı. Ardından eline yayını aldı. Gözümü hedef aldığını anlaşımtım. Kafamı yana çektim. "Anlaşılan, zombi olsanda zekanı kullanıp savaşıyorsun. İşte aradığım düşman türü." Tekrar ok attı. Bu sefer omzumu hedef almıştım. Hâla yavaştım. Ok saplandı. Acıyordu. En kötüsü küçülmüştüm. Nasıl olmuştu. Hala devdim ama normal boyuna göre daha küçüktüm. Onu yenecektim. İntikam duygusu kat ve kat artmıştı. Artık onu ezemezdim. Aramızda en fazla 2 metre fark vardı. Sertçe yumruk atmaya çalıştım. Arkaya atıldı. Elimi çekmeye çalıştım ama olmadı. Bu toprak değildi. Yeşildi ve saydamdı. Ayrıca yapış yapıştı. Elimi geri çekemedim. "Buna balçık blok [Slime block] derler. Umarım sevmişsindir." Artık bir elim gömülüydü. Nasıl savaşacaktım. "Bırak seni kurtarayım." dedi yüzünde şeytanı bir sırıtmayla. Tekrar eline elmas kılıcını aldı ve koluma hızla saldırdı. Son anda kolumu çıkarmayı başardım. Ve hızlıca -Artık ne kadar hızlı olabiliyorsa- yumruk attım. Geriye fırlamıştı. Ağaca çarptı. Zor nefes alıyordu. "Bu kadar YETER! Seni öldüreceğim. Öldürmek istiyorum. Ama hâla güçsüzüm. Dostumun intikamını almak istedim sadece!" Ve artık hareket edemeyecek hale geldi. Sanırım biraz sert vurmuştum. Dostumun intikamı mı? O da mı? Belki de savaşmayı bırakmalıdım. O bu haldeyken uzaklaşmalıydım. Arkamı döndüm. Gitmeye başladım. O sırada sırtıma bir saplanma hissettim. "Sen bir insansın. Bana acıdın. Zombilerin duygusu olmaz." Steve idi. Hepsi numaramıydı. Ama hâla pek yaralı değildim. Savaş asıl şimdi başlıyordu.
Ve evet. bu bölüm de bitti.

 

[ZereftheBlackMage]

Üzgünüm biraz aceleye geldi yanlış görürseniz hatırlatın lütfen.
5 yakında gelir. Hangi ara bunu okudun.